|
Interview Sick of it All2 - 2 - 2004
'Als we het podium betreden gaan we terug in de tijd'
Al meer dan vijftien jaar staan ze aan de top van de hardcorescene. In die tijd hebben ze een reputatie opgebouwd als onvergetelijke liveband. En hoewel de jaren beginnen te tellen, gaan de mannen van Sick of it All op het podium nog altijd als jonge honden tekeer. "We stappen in een time warp als we het podium betreden", zegt zanger Lou Koller.
"Dan zijn we weer even jong. Maar na afloop komt de klap twee keer zo hard aan. We worden sneller moe. De grote vraag voor ons is hoe lang we het nog vol kunnen houden om de beste live performance neer te zetten." Dat is dan ook de enige reden waardoor ze zouden kunnen besluiten er mee op te houden. Want aan inspiratie en motivatie ontbreekt het de grondleggers van de New Yorkse hardcorescene niet.
"We houden nog steeds van touren", zegt Koller. "We prijzen ons gelukkig dat we dit kunnen doen en er redelijk van rond kunnen komen. Alleen de zakelijke kant ben ik wel zat. Maar iedere keer als ik het even niet meer zie zitten ga ik in de spits in de metro zitten. Dan zie je een massa van chagrijnige, pissige gezichten. Dat geeft me weer een goed gevoel, dat ik daar niet tussen hoef te zitten en niet iedere dag van negen tot vijf op een kantoor door moet brengen."
Koller: "We willen zo lang mogelijk door blijven gaan met muziek maken. En daarna zien we wel weer. Ik kan wel ander werk doen, heb vroeger in de bouw gewerkt. Maar dat is dan alleen om van rond te komen. Ik zou er niet van genieten. Ik wil mijn creativiteit kwijt kunnen. Grafische kunst of schrijven of zo. Sommige artiesten gaan verder als manager van andere bands. Maar daar ben ik niet kwaadaardig genoeg voor. Geld opstrijken voor werk van anderen." Toch is Koller niet alleen negatief over platenmaatschappijen. "Geen slecht woord over onze major", zegt hij. "Zij maakten het voor ons mogelijk om een breder publiek te bereiken. Maar bij ons huidige label Fat Wreck voelen we ons meer op ons gemak."
Sick of it All groeide eind jaren tachtig, begin jaren negentig uit van een indie punk band met een trouwe aanhang tot een succesvolle 'major label'-artiest. Vijf jaar terug hadden ze echter genoeg van de grote labels en kozen ze voor het kleinere Fat Wreck Chords, van goede vriend Fat Mike (NOFX). Koller: "Wat me echt tegenstaat aan platenmaatschappijen is dat ze mensen voor de gek proberen te houden. Als ze in de gaten krijgen dat een bepaalde band het goed doet in de underground scene proberen ze dat te kopiėren. Dan zie je een hype om een nieuw bandje met dezelfde stijl. Het geeft me dan wel voldoening om te weten dat wij over een jaar nog steeds muziek maken en dat voor hun maar de vraag is."
| 