Interview Young Heart Attack

maart 2004

'Je moet om jezelf kunnen lachen'

Young Heart Attack springt in op de huidige hype van glamrockbands zoals The Darkness. Ze stonden al in het voorprogramma van die band en van Motorhead, maar zijn nu helemaal klaar om zelf stadions te gaan vullen. "Bring it on", aldus bassist Steven T. Hall.

Samen met zangeres Jennifer Stephens is hij op rondreis door Europa om de pers er van te overtuigen dat zij the next big thing zijn. Maar echt veel zin hebben ze er niet meer in. Steeds dezelfde vragen, steeds dezelfde verhalen, ze lijken er na één dag al genoeg van te hebben, en dan moeten ze nog naar Londen, Parijs en Berlijn.

Steven vertelt het standaardverhaal over het ontstaan van de band: "Zo'n 2,5 jaar geleden kwamen Chris (Hodge, zang en gitaar) en ik bij elkaar en wilden we onze muzikale carrière nieuw leven inblazen. We keken naar de soorten muziek die we goed vonden: The Who, Kiss, Led Zeppelin, maar ook punkrock en Motown. En van daaruit gingen we onze eigen weg. We haalden onze vrienden erbij, Jennifer, Frenchie (gitaar) en Joey Shuffield (drums), en begonnen met repeteren." Chris en Steven nemen het meeste schrijfwerk voor hun rekening. "We staan open voor alle input. De anderen voegen hun deel toe, dat maakt het tot Young Heart Attack. Maar in principe schrijven Chris en ik de songs. Inspiratie kan uit van alles komen. Een meisje, een ander bandlid of een lekker bord Mexicaans eten", zegt Steven.

Powerful chick
Steven: "Wat ons onderscheidt van andere bands is dat we vocaal zo dynamisch zijn. Vooral de wisselwerking tussen Jennifer en Chris. Topklasse zoals zij op elkaar inspelen. Als ze samen optreden is er een natuurlijke chemie. Rough and smooth. Dat we een vrouwelijk boegbeeld hebben doet ons geen kwaad. Het helpt ons om ons publiek te verbreden. Niet alleen maar rockende gozers, maar ook vrouwen. En dan geen meisjes die met rocksterren naar bed willen, maar meisjes die opkijken naar een soort van rolmodel. Een powerful chick on stage."

Jennifer heeft er ook totaal geen moeite mee in een band te spelen met allemaal mannen. "Het is geweldig. Ik heb nu vier broers, of vier vaders." Steven: "Soms zelfs opa's, want Frenchie valt nog wel eens in slaap op een stoel en snurkt dan als een ouwe lul."

In tegenstelling tot Steven droomde Jennifer niet van kindsaf aan al van een carrière als rockster. "Ik dacht altijd dat ik iets professioneels zou worden, niet een professionele rocker. Ik studeerde Italiaans en Resource Management. En ik was milieu-activiste, en nu trash ik de wereld." Voor Steven was het niet alleen een droom die in vervulling ging. "Ik heb er ook keihard voor gewerkt. Ben altijd al met muziek bezig geweest. Toen mijn eerste band uit elkaar viel heb ik veel engineering en producing gedaan. Maar optreden blijft natuurlijk het mooist."

Rock 'n Roll educatie
De doorbraak kwam toen Young Heart Attack mocht openen voor mede-Texanen …and you will know us by the trail of dead. "De eerste show was meteen te gek. Heel veel energie." Dat en veel eigen shows zorgde er mede voor dat Young Heart Attack ook het voorprogramma mocht verzorgen voor Motorhead tijdens het Engelse deel van hun Europese tour vorig jaar. Lemmy en consorten waren zelfs zo onder de indruk dat ze YHA uitnodigden ook mee te komen naar Nederland en België. Een geplande show in Londen moesten ze daarvoor laten schieten, maar dat hadden ze er graag voor over. "Het was een stukje rock 'n' roll-educatie", aldus Jennifer. "We leerden hoe we zo veel mogelijk konden drinken en toch nog konden rocken." Steven: "Motorhead zijn echte veteranen. Iedere avond geven ze weer alles wat ze hebben. Negentig minuten lang full-tilt entertainment."

Ook de tour met The Darkness was een goede ervaring. "We hebben wel ongeveer dezelfde houding. Wat we doen nemen we serieus. We menen wat we schrijven. Maar onszelf nemen we niet zo serieus, je moet om jezelf kunnen lachen", zegt Steven. Jennifer: "Iedere avond sta ik te lachen op het podium. Gewoonweg omdat ik het zo naar mijn zin heb in de band. Het is belachelijk."

Hoewel openen voor een grote band uiteraard leuk is, gaat het natuurlijk om de eigen shows. "Dan kunnen we langer spelen, meer improviseren en jammen en komt iedereen tenminste om ons te zien." Het doel van Young Heart Attack is om stadions te vullen. "Dat zie je tegenwoordig nog weinig meer. In de jaren zeventig had je veel meer bands die in uitverkochte stadions optraden. Op de festivals in Reading en Leeds kregen we daar een voorproefje van. Wij stonden weliswaar nog maar op het kleine podium, maar bij The Datsuns en The Darkness hebben we van achter het podium meegekeken naar de mensenmenigte. Het lijkt ons gaaf om voor duizenden mensen op te treden. Om het publiek te 'beheersen'."

www.eclectico.nl